Relikwie pasyjne to materialny dowód
na historyczną obecność Chrystusa na ziemi
Do dnia dzisiejszego zachowały się wszystkie najważniejsze z nich: zarówno narzędzia Męki Pańskiej, jak i płótna pogrzebowe, w które zwinięto umęczone Ciało Pana. Poddawane na przestrzeni lat rozlicznym ekspertyzom naukowym zdumiewały tych badaczy - często ateistów bądź agnostyków - którzy usilnie starali się kwestionować ich autentyczność, zaś chrześcijan, którzy mieli z nimi styczność, jeszcze bardziej umacniały w wierze.
Odnalezienie relikwii Świętego Krzyża zawdzięczamy św. Helenie, matce cesarza Konstantyna Wielkiego. Na polecenie syna udała się ona do Jerozolimy, by zorganizować poszukiwania narzędzi męki i miejsc, gdzie się ona odbyła. W ich wyniku w cysternie nieopodal Golgoty odnaleziono trzy drewniane krzyże. Miało to miejsce 14 września 325 roku, stąd po dziś dzień Kościół katolicki obchodzi co roku Święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego. Zidentyfikowanie właściwego krzyża umożliwił titulus (niewielka tabliczka, na której wypisywane były winy skazańca), zawierający, jak to opisuje w swej Ewangelii św. Jan, inskrypcję w trzech językach: hebrajskim, greckim i łacińskim, brzmiącą: „Jezus Nazareńczyk Król Żydowski”.
Odnalezione relikwie św. Helena podzieliła na trzy części. Pierwszą z nich zabrała ze sobą do Rzymu i umieściła w kaplicy specjalnie na ten cel utworzonej w jej rezydencji, rozbudowanej następnie w Bazylikę Świętego Krzyża Jerozolimskiego. Relikwia przebywała tam aż do XVII wieku, kiedy to papież Urban VIII nakazał przenieść jej główny fragment do nowo wzniesionej Bazyliki św. Piotra. Druga część Krzyża Chrystusa pozostała w Jerozolimie, gdzie była przechowywana w Bazylice Grobu Pańskiego. Jerozolimska relikwia św. Krzyża przepadła bezpowrotnie wraz z zajęciem Jerozolimy po bitwie pod Hittin w 1187 roku, kiedy to wpadła w ręce Saracenów. Trzeci fragment relikwii został wysłany do Konstantynopola i znajdował się w posiadaniu rodziny cesarskiej do 1204 roku, kiedy stolica Bizancjum została zdobyta przez uczestników IV krucjaty.
Od Krzyża Świętego szybko zaczęto odłupywać drobne fragmenty, które przekazywano biskupom, opatom, królom i możnowładcom - za ich pośrednictwem partykuły te trafiały do licznych kościołów i klasztorów europejskich.
Relikwie Świętego Krzyża w naszym kościele to skrzyżowane dwa małe elementy wielkości 6mm i grubości włosa oprawione w kryształ górski w kształcie krzyża. Istnieje zapis mówiący o certyfikacie, który niegdyś był w posiadaniu parafii, ale burzliwe dzieje kościoła nie pozwoliły na zachowanie dokumentu do dnia dzisiejszego. Są czczone przez parafian przez ucałowanie, szczególnie w okresie Wielkiego Postu po nabożeństwie Gorzkie Żale, na zakończenie Rekolekcji Wielkopostnych oraz na Święto Podwyższenia Krzyża.